De nieuwe spelregels, een eerste evaluatie: Eigen strafworp

Inmiddels is iedereen wel op de hoogte van de spelregels experimenten die dit jaar in de Korfbal League plaats vinden. Heel kort gezegd hebben we het natuurlijk over de groene kaart, eigen strafworp nemen, en de twee scheidsrechters. Na de eerste speelronde is het goed om een te kijken hoe de regels in de praktijk uitpakten. Daarvoor hebben wij ook even geïnformeerd bij directeur van het KNKV, Kees Rodenbrug. In dit artikel: Eigen strafworp nemen.

Deze regel komt vooral voort uit het begrip: ‘gender equality’. De ene vindt het onzin, de ander vindt het volkomen logisch. Maar wat voor invloed heeft het op het spel? Afgelopen jaar werden in de Korfbal League 88% van de strafworpen verzilverd. In het seizoen ervoor lag dat percentage op 87%. In deze eerste speelronde met de nieuwe regel lag het percentage op 85%.  Dit ligt dus iets lager, maar op basis van één speelronde is het nog te vroeg om hier conclusies aan te verbinden. Zeker is wel dat het percentage niet dusdanig laag is dat het kan lonen om bewust overtredingen te maken. Kees Rodenburg deelt dezelfde mening. Bovendien ontkracht hij ook een ander argument dat veel gehoord wordt tegen deze regel. Er wordt veel gezegd dat het bewuste overtredingen tijdens een laatste schotklok bij een gelijke stand zou kunnen uitlokken. Om zo met een gemiste strafworp en één verdedigende rebound nog één aanval te kunnen spelen. Rodenburg zegt geheel terecht dat dit nu ook al gebeurde. En dit is inderdaad iets wat we afgelopen jaar al eens hebben zien gebeuren.

Op het gebied van ‘gender equality’ is overigens wel meteen een duidelijke verbetering te zien. In het seizoen 2017-2018 werd slechts 0,3% van de strafworpen genomen door een dame. In het afgelopen seizoen was dit al wel beduidend hoger met 5% van alle strafworpen. Tijdens deze eerste speelronde werd 43% van de strafworpen door een dame genomen.

Over de regel was wel wat onduidelijk. Wat de meesten inmiddels wel door hebben is dat het niet gaat om de speler waarop de overtreding wordt gemaakt. Het gaat om de speler waarvan de scoringskans wordt ontnomen. Die speler moet de strafworp nemen. In veel wedstrijden zagen we terug dat hier nogal wat verwarring en discussie over was. De scheidsrechters zijn goed op de hoogte van de regel en wijzen ook consequent meteen naar de speler die de strafworp moet nemen. Sommige spelers leken echter minder goed op de hoogte van de regel.

En dan was er natuurlijk nog de ‘truc’ van Fortuna/Delta logistiek. Mirjam Maltha kreeg een strafworp mee. Zij werd bewust gewisseld zodat Fortuna zelf mocht kiezen wie de strafworp mocht nemen. Nik van der Steen scoorde de strafworp en vervolgens kwam Maltha meteen weer het veld in. Sommige spraken van een maas in de wet. Echter is de reden achter deze regel helemaal niet zo vreemd. Rodenburg geeft aan dat het uitgangspunt is dat de aanval ernstig benadeeld wordt en dus een stip verdiend. Als daarbij de speler geblesseerd zou raken en gewisseld moet worden, zou de aanval dus nog meer benadeeld worden doordat een invaller de strafworp moet nemen. Om deze reden is er voor gekozen om in het geval van een wissel de aanvallende partij te laten kiezen wie de strafworp neemt.

Overigens was het bij deze actie discutabel of Mirjam Maltha de strafworp wel moest nemen als we naar de regel kijken die hier boven is benoemd. Het was namelijk Olav van Wijngaarden die Maltha besprong. Op dat moment stond van der Steen vrij. Je zou dus kunnen zeggen dat zijn scoringskans werd ontnomen en hij dus sowieso de strafworp had moeten nemen. De scheidsrechter oordeelde echter anders. Gelukkig had Fortuna nog wissels over.